To dziwne uczucie - świat wokół ciebie rozpada się na twoich oczach, płonie straszliwym płomieniem, a ty dlaczegoś dalej żyjesz, pijesz kawę rano, uśmiechasz się do słońca gdy ono się pojawia.

Afirmacja życia "mimo wszystko" - dla nas jest jedyna co teraz nam pozostaje. Kręcisz się w dzikim tańcu życia z szalonym krzykiem „Chcę żyć!”, kręcisz się ile możesz, póki możesz, ciągle odczuwając ból.»